Постојат различни дефиниции за сивата/неформална економија. Најопшто, под сива економија се подразбираат економски активности кои се легални, но (намерно) не се регистрирани и не се пријавени за даночни цели. Една од тие активности претставуваат и непријавувањето на градежните работниците кој претставува сериозен проблем во градежната индустрија, кој честопати останува неконтролиран и неказнет. Казните за непријавување на вработените поготово во градежната индустрија можат да бидат сериозни, но за жал, ризикот од казнување на истите е минимален.
Во прилог на заштеда на трошоците за работна сила, како што се плаќање даноци за социјално осигурување, заедно со државните даноци на невработеност, работодавците не се обврзани да ја потврдат подобноста за вработување на работниците или да обезбедат плата за прекувремена работа, па дури и да плаќаат минимална плата. Бидејќи трошоците за работна сила се сметаат како понуди за градежни работи, тоа може да доведе до тоа што изведувачите кои не ги пријавиле своите вработени да имаат флексибилност во понудата и да достават значително пониски понуди за проекти за да ја намалат конкуренцијата, а сепак да останат профитабилни. Независните изведувачи, се должни да ги платат целосните износи што ги должат за социјално осигурување, даноци на приход и немаат право да добиваат надоместоци за невработеност.
Според работната група, околу 11 до 22 проценти од градежните работници се сметаат за непријавени.
Непријавувањето на вработените станува особено значајно кога работникот се повредува на работното место. Ако вработениот е непријавен, компанијата нема право за покривање на надоместокот на повредениот вработен.
Во типичните тужби за обештетување на работниците, осигурувањето на работодавачите може да направи за да се надоместат штетите поврзани со повредата, вклучувајќи плаќање на медицински сметки, исплаќање на неисплатени плати и слично. Доколку работникот е непријавен, тие можат да бидат принудени сами да ги покријат овие трошоци.
Непријавувањето на работниците е постојан проблем во градежната индустрија. Тешко е да се привлечат нови работници ако индустријата има репутација дека се обидува да ги измами работниците од бенефиции со тоа што не се придржува кон важечките закони за данок и труд. Исто така, се создаваат нееднакви полиња за игра затоа што неетичките сопственици на деловни активности кои ги обележуваат вработените како независни договарачи, заштедуваат до 20% на трошоците за работна сила што можат да ги користат за да ги намалат понудите на оние компании што играат според правилата и се однесуваат правилно кон своите вработени .